جهان هستى یا آئینه نشاندهنده جمال دوست

نیوتن که یکى از چهره‏هاى درخشان علم هیئت و ریاضى است، پس از این که با کشف قوه جاذبه در منطقه مغرب زمین‏ «1» و بیان قوانین حرکات، انقلابى در دنیاى علوم ایجاد و شهرت عالم گیرى پیدا کرد، از اطراف و اکناف افرادى که در جستجوى دلیل قاطعى بر وجود صانع و خالق کائنات بودند به او روى آورده و خواستار دلیلى در این زمینه شدند، وى در پاسخ گفت:

«در وجود آفریدگار دانا و تواناى این عالم ابداً تردید نکنید، زیرا موجودات متنوع این جهان با این تناسب و هماهنگى و با این نظام دقیقى‏ «2» که بر آنها حکومت مى‏کند مسلماً از آفریدگارى که مصدر حکمت و اراده است سرچشمه گرفته است.

سپس افزود: هر چند نیروى جاذبه و قوانین حرکات را کشف کردیم، ولى اینها هیچ وقت نمى‏توانند منشأ پیدایش حرکات منظم اجرام جهان باشند، زیرا نیروى جاذبه خورشید سیارات را به طرف خود مى‏کشاند، هم چنین سیارات‏ اقمار خود را به سوى خود جذب مى‏کنند، و قوانین حرکات چگونگى حرکات موجود را بیان میکند ولى یک منبع آگاه و با اراده‏اى لازم است که جرم هر یک از این کرات و فاصله آنها را نسبت به هم، و سرعت سیر آنها را به طور دقیق محاسبه کند و با اراده و قدرت خود هر یک از آنها را طبق همان فرمول و محاسبه مخصوص در فواصل و مدارهاى معین قرار دهد و در جهت خاصى به حرکت درآورد، سپس اضافه کرد که: دقت مختصرى در اعضا و دستگاه‏هاى پیکر جانداران درس بزرگى از ایمان به خداوند جهان به انسان مى‏دهد.

آیا ممکن است سازنده دستگاه عجیب بینائى از قوانین نور بى‏اطلاع باشد؟!

آیا معقول است که سازنده دستگاه حیرت‏انگیز شنوائى از قوانین امواج صورت آگاهى نداشته باشد؟!

نیوتن روزى ابتکار جالبى در این زمینه بکار گرفت که شرح آن از این قرار است:

وى دوستى داشت که معتقد به خدا نبود، براى اینکه دوستش را با برهان مجسمى به وجود خدا مؤمن سازد به یک مکانیک ماهر دستور داد ماکت کاملى از منظومه شمسى بسازد.

مکانیک طرح کاملى از منظومه شمسى به این ترتیب ساخت که یک گوى در وسط و گوى‏هائى در اطراف آن و گوى‏هاى دیگرى در پیرامون این گوى‏ها قرار داد، به عنوان این که گوى وسط الگوئى از خورشید، و گوى‏هاى اطراف آن الگوئى از سیارات و بالاخره گوى‏هایى که در پیرامون گوى‏هاى اول بود الگوئى از اقمار سیارات باشند، و آنها را با دنده‏ها و تسمه‏ها به هم مربوط کرد و هندلى براى آن ترتیب داد به طورى که وقتى هندل حرکت داده مى‏شد تمام گوى‏ها با شیوه‏ى جالبى هر کدام در مدار مخصوصى به حرکت در مى‏آمدند. پس از این که نیوتن این ماکت را تحویل گرفت در اطاق خود قرار داد، روزى دوستش وارد اطاق نیوتن شد، تا چشمش به ماکت منظومه شمسى افتاد، توجهش به آن جلب شد، نزدیک رفت دست به هندل برد و آن را به حرکت در آورد، یک دفعه گوى‏هائى که در پیرامون گوى وسط بودند به حرکت در آمدند.

دوست نیوتن چند قدم به عقب رفت و با تعجب گفت: چیز جالبى است چه کسى این را ساخته است؟ نیوتن هم چنان که مشغول مطالعه بود، بدون این که سر از روى کتاب بردارد با کمال خونسردى گفت: هیچ کس!

دوست نیوتن نزدیک‏تر آمد و گفت: آقاى نیوتن مثل این که به پرسش من توجه ننمودى، من پرسیدم این وسیله جالب را چه کسى ساخته؟

نیوتن گفت: من پرسش شما را فهمیدم و در پاسخ شما گفتم هیچ کس آن را نساخته است، حالا هم مى‏گویم کسى آن را نساخته است، ذراتى از این جهان خود به خود جمع شده، این گوى‏ها به این ترتیب به وجود آمده است!

دوست نیوتن گفت: آقاى نیوتن شما فکر مى‏کنید من آدم دیوانه‏اى هستم که با من اینگونه صحبت مى‏کنید، چطور ممکن است این دستگاه خود به خود به وجود آمده باشد، مسلماً آن را شخص عاقلى ساخته و هر که ساخته بى‏تردید هنرمند ماهرى بوده است.

نیوتن دست روى دوش دوستش نهاد و گفت: دوست عزیز! در صورتى که این دستگاه که به اسباب بازى کودکان شباهت دارد، و ماکتى از روى منظومه شمسى است و طبق متد آن حرکت مى‏کند امکان نداشته باشد خود به خود به وجود آمده باشد پس آن اصل عظیم یعنى منظومه شمسى چگونه ممکن است که خود به خود به حکم تصادف به وجود آمده باشد؟!

دوست نیوتن تسلیم شد و به وجود آفریدگار جهان هستى و نظام کائنات اعتراف کرد. خواننده عزیز در سطور گذشته در رابطه با آسمان اندکى از بسیار، و مشتى نمونه خروار، و قطره‏اى از دریا به رشته تحریر آمد و همین مقدار کافى است که ما را به عظمت و قدرت و حکمت و عدالت و علم بى‏نهایت خالق آسمانها توجه دهد و قلب ما را از ایمان و معرفت و عشق به او مالامال نماید، اکنون توجه شما را به گوشه‏اى از وضع زمین که دومین مسئله آیه مورد بحث است جلب مى‏کنم.

پایگاه عرفان