هزلیات پارسی

این ذوق وسماء ما مجازی نبود * وین شوق وطرب که می کنیم بازی نبود* با بی خبران بگو که ای بی خردان *بیهوده سخن به این درازی نبود

هزلیات پارسی

این ذوق وسماء ما مجازی نبود * وین شوق وطرب که می کنیم بازی نبود* با بی خبران بگو که ای بی خردان *بیهوده سخن به این درازی نبود

احمد شاملو به پرویز شاپور

برو مرد بیدار اگر نیست کس

که دل با تو دارد همان یک نفس

همه روزگارت به تلخی گذشت

شکر چند جویی در این تلخدشت؟

 تو گل جویی ای مرد و ره پر خس است

شکر خواه را حرف تلخی بس است.