هزلیات پارسی

این ذوق وسماء ما مجازی نبود * وین شوق وطرب که می کنیم بازی نبود* با بی خبران بگو که ای بی خردان *بیهوده سخن به این درازی نبود

هزلیات پارسی

این ذوق وسماء ما مجازی نبود * وین شوق وطرب که می کنیم بازی نبود* با بی خبران بگو که ای بی خردان *بیهوده سخن به این درازی نبود

خال سیاه و تشبیه ان به دنیا

خال سیاه 

 

خال؛سیاه است و خال سیاه زیبا و خیال انگیز است. البته اگر در کنا چهره باشد و گرنه اگر بر هر جای دیگری مثلا بر نوک بینی باشد زشت و نازیبا می نماید.و دنیا همان خال سیاه است و اگر در کنار ان(وجه الله) یعنی گل روی خدا باشد زیبا می شود و گرنه دنیای بی خدا هر کجا باشد وبا هر کس و به هرگونه که باشد نازیبا وزشت است. البته دنیا را زلف هم می شود تشبیه کرد: 

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس 

که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس 

وتشبیه دنیا به زلف سیاه چه رسا و زیباست! 

زلف سیاه؛سیاه است همچنان که دنیا سرتاسر سیاهی بوده و سرای سیاه کاران است.  

زلف نه یکسان است ونه یکسان می ماند.بلکه گاه کوتاه است وگاهی بلند وگاه بسته و گاه پریشان همچنان که احوال دنیا اینگونه است و همچون کارخانه ای است که تغییر می کند. 

 

بر گرفته از تاب سلوک باران استاد محمدرضا رنجبر.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد