ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
خال سیاه
خال؛سیاه است و خال سیاه زیبا و خیال انگیز است. البته اگر در کنا چهره باشد و گرنه اگر بر هر جای دیگری مثلا بر نوک بینی باشد زشت و نازیبا می نماید.و دنیا همان خال سیاه است و اگر در کنار ان(وجه الله) یعنی گل روی خدا باشد زیبا می شود و گرنه دنیای بی خدا هر کجا باشد وبا هر کس و به هرگونه که باشد نازیبا وزشت است. البته دنیا را زلف هم می شود تشبیه کرد:
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس
وتشبیه دنیا به زلف سیاه چه رسا و زیباست!
زلف سیاه؛سیاه است همچنان که دنیا سرتاسر سیاهی بوده و سرای سیاه کاران است.
زلف نه یکسان است ونه یکسان می ماند.بلکه گاه کوتاه است وگاهی بلند وگاه بسته و گاه پریشان همچنان که احوال دنیا اینگونه است و همچون کارخانه ای است که تغییر می کند.
بر گرفته از تاب سلوک باران استاد محمدرضا رنجبر.