هزلیات پارسی

این ذوق وسماء ما مجازی نبود * وین شوق وطرب که می کنیم بازی نبود* با بی خبران بگو که ای بی خردان *بیهوده سخن به این درازی نبود

هزلیات پارسی

این ذوق وسماء ما مجازی نبود * وین شوق وطرب که می کنیم بازی نبود* با بی خبران بگو که ای بی خردان *بیهوده سخن به این درازی نبود

بی تو!

 

 

بی تو! 

گم می شوم بی تو 

در جنگل سکوت و تنهایی 

آنگاه که از صدای هوهوی باد می هراسم

 

و در آن تاریکی مبهم 

بی تو 

فانوسم می شکند! 

فقط چند لحظه 

نبودنت را جبران کن 

روی لبهایم خنده شو 

شب ها گرمی پتویم 

سر کلاس درس 

مثل صدای خوش زنگ تفریح باش 

حتی وقتی منچ بازی می کنم 

شش های تاس کوچکم باش 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد