غزل

غزل

دلا در عشق تو صد دفترستم		که صد دفتر ز کونین ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته		که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربریجه		جفای دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم میان آتشستان		که این نه آسمانها مجمرستم
شد از نیل غم و ماتم دلم خون		بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن		بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم		نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم		ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت		که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان		دلی لبریز خون اندر برستم