ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
ضمن عرض تبریک میلاد امام هادی علیه السلام خدمت اقا امام زمان عج الله تعالی و تمام شیعیان دنیا ومعذرت خواهی بخاطر وقفه ی یک روزه.
وصیت امام محمد باقر علیه السلام
شیخ کلینى در کتاب کافى به سند خود از امام رضا (ع) روایت کرده است که امام باقر (ع) به هنگام احتضار فرمود: هنگامى که بهدرود حیات گفتم زمین را برایم بشکافید و قبرى مهیا کنید پس اگر به شما گفتند براى رسول خدا (ص) لحد بوده است، تصدیق کنید.
نگارنده: این فرمایش بدان دلیل بوده است که امام باقر (ع) شکافتن زمین را از برخى جهات بهتر مىدانسته اگر چه فضیلت لحد بالاتر بوده است.
کلینى به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:
پدرم هر آنچه از کتب و سلاح و آثار و امانات انبیاء در نزد خود داشت، به من به ودیعت سپرد. پس چون لحظه وفاتش فرارسید به من گفت: چهار شاهد فرابخوان. من چهار تن از قریش را دعوت کردم که یکى از آنان نافع مولاى عبد الله بن عمر بود. پس به من فرمود:
«بنویس این چیزى است که یعقوب فرزندانش را بدان وصیت کرد که اى فرزندانم خداوند دین را براى شما برگزید، پس نمیرید مگر آنکه تسلیم رضاى خداوند باشید. »و وصیت کرد محمد بن على به جعفر بن محمد و به وى فرمان مىدهد که او را به جامه بردى که هر جمعه در آن نماز مىخواند کفن کند و عمامهاش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوش و با فاصله چهار انگشت از زمین بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهاى کفن او را باز کند. سپس به شهود فرمود: بازگردید خداوند شما را رحمت کند!امام صادق (ع) گفت: به پدرم گفتم: اى پدر!در این وصیت چه بود که بر آن شاهد طلب کردى؟فرمود: پسرم!خوش نداشتم پس از من با تو به نزاع برخیزند به این بهانه که به تو وصیت نکردهام و مىخواستم بدین وسیله حجت و دلیلى براى تو قرار داده باشم. در حقیقت امام (ع) مىخواست به این وسیله همگان بدانند که جعفر بن محمد (ع) ، وصى و جانشین و امام بعد از اوست.
کلینى در کافى به سند خود از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: پدرم روزى در ایام بیماریش به من گفت: پسرم گروهى از قریشیان ساکن مدینه را بدینجا فراخوان تا آنها را گواه بگیرم. من نیز چنین کردم. پس امام در حضور آنان به من فرمود: اى جعفر هنگامى که من دنیا را وداع گفتم مرا بشوى و کفن کن و قبرم را چهار انگشتبالاتر از زمین قرار ده و بر آن آب بپاش. چون گواهان رفتند به پدرم عرض کردم: اگر مرا (در خلوت هم) به این کارها امر مىکردى، انجام مىدادم. چرا درخواستى تا عدهاى را به عنوان شاهد به نزدت بیاورم؟ فرمود: پسرم مىخواستم با تو نزاع نکنند. (یعنى در امامت و خلافت از پس من با تو نزاع نکنند و بدانند که تو وصى منى) .
کلینى در کافى به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم در وصیتش نوشته بود که وى را در سه جامه کفن کنم. یکى رداى جمرهاى او بود که در روز جمعه با آن نماز مىخواند و دو پیراهن دیگر. پس به وى عرض کردم: چرا اینها را مىنویسى؟فرمود: مىترسم مردم با تو از در نزاع وارد شوند و بگویند او را در چهار یا پنج جامه کفن کن اما تو به گفتار آنان راه مرو. عمامه خودم را بر سرم بند و البته عمامه را جزو کفن محسوب مکن بلکه عمامه از چیزهایى است که بدن را به آن مىپوشانند.
شیخ کلینى در کافى به سند خود نقل کرده است که امام باقر (ع) وصیت کرد که هشتصد درهم براى برگزارى مراسم سوگوارى او اختصاص دهند و این کار را از سنت مىدانست. زیرا پیامبر مىفرمود: براى خاندان جعفر طعامى فراهم آرید، آنان نیز به وصیتش عمل کردند.
کتاب: سیره معصومان، ج 5، ص 45
نویسنده: سید محسن امین
ترجمه: على حجتى کرمانى
شهادت امام محمد باقر
امام باقر (ع) پس از عمرى تلاش در میدان بندگى خدا و احیاى دین و ترویجعلم و خدمات اجتماعى به جامعه اسلامى، در روز هفتم ماه ذو الحجه سال 114 (1) رحلت کرد.
در سال رحلت و شهادت آن حضرت آراى دیگرى نیز وجود دارد.دستهاى از مورخان سال 117 (2) و بعضى سال 118 (3) و گروه اندکى سالهاى 116 (4) و 113 (5) و 115 (6) و 111 (7) را یاد کردهاند، اما بیشترین منابع تاریخى سال 114 (8) را متذکر شدهاند.
منابع روایى و تاریخى علت وفات آن حضرت را مسمومیت دانستهاند، مسمومیتى که دستهاى حکومت امویان در آن دخیل بوده است. (9)
از برخى روایات استفاده مىشود که مسمومیت امام باقر (ع) به وسیله زین آغشته به سم، صورت گرفته است، به گونهاى که بدن آن گرامى از شدت تأثیر سمبسرعت متورم گردید و سبب شهادت آن حضرت شد. (10)
در این که چه فرد یا افرادى در این ماجراى خائنانه دست داشتهاند، نقلهاى روایى و تاریخى از اشخاص مختلفى نام بردهاند.
بعضى از منابع، شخص هشام بن عبد الملک را عامل شهادت آن حضرت دانستهاند. (11)
بخشى دیگر، ابراهیم بن ولید را وسیله مسمومیت معرفى کردهاند. (12)
برخى از روایات نیز زید بن حسن را که از دیر زمان کینههاى عمیق نسبت به امام باقر (ع) داشت، مجرى این توطئه به شمار آوردهاند. (13)
به طور مسلم وفات امام باقر (ع) در دوران خلافت هشام بن عبد الملک رخ داده است، (14) زیرا خلافت هشام از سال 105 تا سال 125 هجرى استمرار داشته، و آخرین سالى که مورخان در وفات امام باقر (ع) نقل کردهاند 118 هجرى مىباشد. (15)
با این که نقلها بظاهر مختلف است، اما با اندکى تأمل در منابع روایى و تاریخ، بعید نمىنماید که همه آنها به گونهاى صحیح باشد زیرا عامل شهادت آن حضرت لازم نیست یک نفر باشد بلکه ممکن است افراد متعددى در شهادت امام باقر (ع) دست داشتهاند که هر روایت و نقل، به یکى از آنان اشاره کرده است.
با توجه به برخوردهاى خشن و قهر آمیز هشام با امام باقر (ع) و عداوت انکار ناپذیر بنى امیه با خاندان على (ع) شک نیست که او در از میان بردن امامباقر (ع) ـ اما بشکلى غیر علنى ـ انگیزهاى قوى داشته است.
بدیهى است که هشام براى عملى ساختن توطئه خود، از نیروهاى مورد اطمینان خویش بهره جوید، از این رو ابراهیم بن ولید (16) را که عنصرى اموى و دشمن اهل بیت (ع) است به استخدام مىگیرد و او امکانات لازم را در اختیار فردى که از اعضاى داخلى خاندان على (ع) بشمار مىآید و مىتواند در محیط زندگى امام باقر (ع) بدون مانع راه یابد و کسى مانع او نشود، قرار دهد، تا به وسیله او برنامه خائنانه هشام عملى گردد و امام به شهادت رسد.
امام باقر (ع) این چنین به شهادت رسید و به ملاقات الهى شتافت و در بقیع، کنار مرقد پدر بزرگوارش امام سجاد (ع) و عموى پدرش حسن بن على (ع) مدفون گشت. (17)
بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی
با هر بهانه در همه جا گریه می کنیدر التهاب آهِ خودت آب می شوی
میسوزی و بدون صدا گریه می کنیهر چند زهر قلب تو را پاره پاره کرد
اما به یاد کرب و بلا گریه می کنیاصلاً خود تو کرب و بلای مجسّمی
وقتی برای خون خدا گریه می کنیآب خوش از گلوی تو پایین نمی رود
با ناله های وا عطشا گریه می کنیبا یاد روزهای اسارت چه می کشی ؟
هر شب بدون چون و چرا گریه می کنیبا یاد زلفِ خونی مردان نی سوار
هر صبح با نسیم صبا گریه می کنیهم پای نیزه ها همه جا گریه کرده ای
هم با تمام مرثیه ها گریه می کنیدیگر بس است « چشم ترت درد می کند ! »
از بس که غرق اشک عزا گریه می کنییوسف رحیمی
شهادت امام جواد ال ائمه علیه السلام را
به امام زمان عج الله تعالی و تمام شیعیان
اسلام ودوستاران آن حضرت تسلیت عرض می کنم.
آیا در قرآن کریم نامی از حضرت مهدی (عج)برده شده است؟
قرآن کریم درباره ی امام زمان (عج)مانند بسیار از موضوعات دیگر بصورت کلی واصولی بحث نموده است یعنی از تشکیل حکومت عدل جهانی و پیروزی نهایی صالحان در روی زمین سخن به میان اورده واین دسته از ایات الهی که بیش از صد ایه است مفسران عالی قدر اسلام به استناد روایات و اخبار معصومین(ع) این دسته از ایات را مربوط به موضوعات مهدویت وظهور وقیام حضرت ولی عصر(عج) می دانند.
ما در اینجا به چند قسم از ایات و روایاتی که در تفسیر وتوضیح انها است اشاره می کنییم:
1.سوره انبیا آیه 105.
(ما در کتایب زبور پس از تورات نوشته ایم و سر انجام زمین را بندگان صالح و شایسته به ارث میبرند.)
2.امام باقر (ع) می فرمایند:منظور از صالحان در این ایه حضرت مهدی(عج) و یارانش می باشد.
تفسیر مجمع البیان جلد 7 صفحه 66
3.سوره ی قصص آیه 5
(ما اراده کردیم بر مستضعفان زمین منت نهیم وانها را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم)
4.حضرت علی (ع) می فرمایند:این گروه ال محمد هستند, خداوند مهدی آنها را بعد از زحمت و فشاری که بر انان وارد می شود بر می انگیزد وبر اتها عزت می دهد.
غیبت طوسی صفحه 113 و تفسیر نو الثقلین جلد 4 صفحه 110.
5.سوره توبه آیه 33
او پروردگاریست که رسولش را با هدایت و با ایین حق فرستاد تا او را بر همه ی ایین ها غالب گرداند هر چند مشرکان کراهت داشته باشند.
6. امام باقر (ع) می فرمایند:وعده ای که در این ایه است مربوط به ظهور مهدی ال محمد (ص) است در ان روز هیچ کس روی زمین باقی نخواهد ماند مگر اینکه اقرار به حقانیت حضرت محمد (ص) می نماید.
تفسیر مجمع البیان جلد 5 صفحه 25
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
1.معجم احادیث الامام مهدی جلد 5 شیخ علی کورانی.
2.سیمای مهدویت در قران . محمد جواد مولوی نیا.
3.مهدی موعود در قران کریم.محمد حسین رضوی.
4.سیمای امام مهدی(عج) در قران.ترجمه ی المحجه.حائری قزوینی.
5.فصلنامه انتظار.شماره 6 مقاله اقای سعدی.